یکی از مزایایی که با اجرای استانداردهای بین‌المللی گزارشگری مالی حاصل خواهد شد افزایش شفافیت و شناسایی به موقع زیان (به دلیل محدود شدن امکان مدیریت سود) می‌باشد که این امر منجر به افزایش اثربخشی قراردادهای نمایندگی بین شرکت‌ها و مدیران آن، کاهش هزینه‌های ناشی از مشکل نمایندگی بین مدیران و سهامداران و دستیابی به حاکمیت شرکتی(Corporate governance ) خواهد شد. افزایش شفافیت موجب خواهد شد تا مدیران بیشتر در راستای خواسته‌ها و نیازهای سهامداران عمل کنند.
در راستای تایید این ادعا که اجرای استانداردهای بین‌المللی گزارشگری مالی بر توانایی پیش‌بینی عایدات توسط سرمایه‌گذاران می‌افزاید، بیشتر تحقیقات صورت گرفته، بیانگر این است که استانداردهای حسابداری یکسان و قابل اتکاء موجب ارائه گزارش سودهای دقیق و با انحراف کمتر می‌شوند (اشباق و پینکوس 2001 و هوپ 2003.) (Ashbaugh and Pincus )
تحقیقات صورت گرفته توسط روبین و وو(Robin and Wu ) (2003) و کوتاری و روبین(Kothari and Robin ) (2005) نشان می‌دهد که مدیران در رژیم‌های گزارشگری با کیفیت پایین به دلایل مختلف از جمله: کاهش نوسانات مربوط به دوره تصدی ایشان، کاهش مالیـات شرکت و پرهیـز از شناسایی زیـان در سنوات مختلف، اقدام به هموار‌سازی سود میکنند. و برعکس، در رژیم‌های گزارشگری با کیفیت بالا، عایدات و سود گزارش شده بسیار دقیق و با کیفیت هستند. نتایج تحقیقات فوق با تاکید استانداردهای بین‌المللی گزارشگری مالی بر استفاده حسابداری از ارزش‌های منصفانه (fair value accounting )( FVA) پشتیبانی می‌شود. هدف حسابداری مبتنی بر ارزش‌های منصفانه ترکیب نمودن اطلاعات به موقع در خصوص سود و زیان در ارزش اوراق بهادار، اوراق مشتقه و یا سایر رویدادهای مالی مرتبط با صورت‌های مالی است.
